School de wisselaar
Toen ik werd aangenomen als juf van de tweede klas op school de wisselaar was ik de koning te rijk. Recht van de Kweekschool ( heet nu Pedagogische Academie) met de studie Hoofd Acte erachteraan. Een bijna nieuw modern gebouw in een ook nieuwe en jonge wijk van Breda.
Het was wel even schrikken toen ik voor het eerst de leerlingen lijst zag: 44 kinders, dat was even slikken: wat een hoop ! Ze pasten maar net met de banken in het lokaal, iedere dag kwam ik thuis met meer blauwe plekken op mijn benen van het stoten tegen de punten van de banken.
De leerlingen waren schatten en al goed voorbereid door de juffen van klas 1. Dat waren toen juffrouw Adams en juffrouw Vermeulen. Ik werkte samen met juffrouw Dirven (Raaijmakers later),
die ik nog van de opleiding kende.
De ouderavonden waren wel een probleem met zulke grote groepen, daarom hielden we er iedere maand een voor 8 ouders, op die manier hadden we ze in een jaar tijd toch allemaal 2x gesproken.
In klas 2 deden ze ook hun communie en daar had ik ook een stevige voorbereidende taak aan:
liedjes leren, uitleggen en leren wat communie-doen eigenlijk betekende, voor het eerst in de klas een hostie proeven enz.
De kleding van de communicanten was prachtig: meisjes als prinsessen en de jongens voor het eerst in een pak ! Het enge voor mij was ook, dat ik tijdens de dienst moest dirigeren, voor de kinderen was het normaal, maar ik voelde me wel staan in die houten noodkerk die op die dagen propvol met familie zat. Een feest was het in iedere geval voor iedereen.
De wijk groeide snel en ook kwam er een prachtig binnen- en buitenzwembad heel dichtbij. We gingen er met de groepen 5 ook schoolzwemmen en probeerden in een jaar tijd zoveel mogelijk diploma’s te halen. In een wijk die zo waterrijk is moet je kunnen zwemmen was het devies.
Ik ging trouwen met Peter ( trouwen moest ook van het bestuur, een katholieke school !) en natuurlijk moesten de kinderen mee, ook die van hem en dat waren er ook 38 van de Heilig Hart School. Volle bak dus in de kapel van de Kweekschool waar we elkaar hadden leren kennen ( nu Hotel Nassau, de kapel kan nu als feestzaal worden gebruikt). De priester van de Wisselaar,
Bertus van Schaik, trouwde ons: wat een dag was het, ook allemaal naar Het Roode Hert voor de receptie met zang, voordrachten en plezier.
Onze school groeide ook als kool: van bijna alle leerjaren hadden we er drie, veel nieuwe collega’s erbij, ook verdwenen er om dichterbij huis te gaan werken. Iedereen was full-timer, parttimers bestonden nog niet. Als de juffen zwanger werden dan gaven ze in die tijd hun baan op om voor “de kleine” te gaan zorgen. Toen bijna alle juffen “op” waren vroeg de directeur Dhr. Van Schijndel, mij de zorgen van de eerste klas op me te nemen. Eng vond ik het eerst: ALLES moest ik ze leren: lezen-schrijven-rekenen en de rest! Het viel alles mee en bij gebrek aan juffen de komende jaren bleef ik heel lang de juf van de eerste: heerlijk !
De wijk en de kinderen veranderden, ze kregen een kleurtje, kwamen soms van heel ver. Velen moesten eerst naar een school om aanspreekbaar gemaakt te worden, maar niet altijd, ik kreeg
een 1-eiige tweeling recht uit Hong Kong! Dat was even vreemd, maar velen zullen zich Hong en Yong Cheung nog herinneren, sportieve gasten die nooit bleven zitten en heel goed terecht zijn
gekomen .
Mijn bekendste “kind” is natuurlijk Peter van der Vorst gebleken, heb hem 12 jaar geleden nog een hand gegeven, niks veranderd gelukkig !
Op school druk met het maken van schoolkranten, 3x per jaar een Kontaktsleuteltje dat we samen met de kinderen maakten en het personeel ‘s avonds ging rapen en nieten ( vaak moest de
aanhang mee om het sneller af te hebben!).
We begonnen ook met schoolreisjes: alleen de groepen 4 en 6 gingen op reis. We hadden een spaarsysteem waar ouders gebruik van konden maken zodat we allemaal mee konden.
We hadden wat vaste adressen die voor onze kinderen het leukst waren en spannend was het altijd, gelukkig ging het ook altijd goed, want een verantwoording is het wel met een groepje door
een pretpark of dierentuin ( we gingen ook naar het buitenland ! Belgische Franken mee voor de Zoo en Bobbejaanland ).
Op Kamp
De groepen 8 gingen altijd op Kamp: vier dagen kamperen een eind van huis. Vaak bij boeren in de schuur bivakkeren of gebouwen van de padvinderij. Voor iedere dag en avond werden er
programma’s gemaakt, ook de tweede avond een dropping in het donker. Wij als personeel namen de kinderen in de auto geblinddoekt mee en dan werden ze ergens afgezet met de opdracht zo snel mogelijk het kamp weer te bereiken , er ging natuurlijk wel een begeleider mee!
We hadden afscheidsavonden voor de zesdeklassers, altijd met een musical waarvoor maanden werd geoefend, ook zelf meewerken aan de decors. Een geweldige tijd voor kinderen en ouders
die vaak ook in tranen afscheid van ons namen: je kende elkaar al zoveel jaren dat het soms als familie ging voelen!
De Oudervereniging
Ouders werden ook veel meer bij de school betrokken via een Oudervereniging. Ze ondernamen acties, we verfraaiden de speelplaats door sponsoring , ze hielpen bij het Sinterklaasfeest ( waar de Sint ieder jaar op een andere manier werd onthaald), ze zorgden voor de cadeaus , hielpen mee met de Kerstvieringen ( samen eten en optreden in de grote aula), met Pasen en nog veel meer. Later kwam er ook een Medezeggenschapsraad zodat ze via het Bestuur ook wat meer inbreng kregen. Op die manier hebben we bijvoorbeeld onze Gymzaal kunnen behouden.
De Wisselaar is altijd zo gelukkig geweest dat ze beschikten over vakleerkrachten voor Gymnastiek en Handvaardigheid. Om die ouders ieder jaar te eren en te bedanken voor de hulp hadden we ook een Bedankmiddag aan het einde van het schooljaar, iedere groep studeerde wat in, van kleuters tot groep 8. We dronken thee met koek in de pauze en de leerlingen kregen een ijsje, feest dus ! De Wisselaar was de eerste school in Breda waar de kleuters “bij introkken” Het leerlingen-aantal liep wat terug, de gezinnen waren compleet geworden, dus wat minder aanwas een tijdje.
Kleuterschool Sneeuwwitje
Kleuterschool Sneeuwwitje werd afgebroken, was houtbouw, en ze kwamen er bij ons bij. Toen de Haagse Beemden ontstonden vertrokken er velen naar een nieuw huis en een nieuwe school. Toen vulden de leeggekomen huizen zich weer meteen met nieuwe gezinnen en groeiden we weer zover dat de kleuters een eigen gebouwtje kregen, maar nog steeds bij ons hoorden.
De groep leerkrachten werd steeds groter omdat er veel part-timers bij kwamen, moeders wilden blijven werken maar het liefst maar een halve week. Dat betekende voor de kinderen dat ze meerdere juffen per week zagen, ook dat wij met meer personen moesten vergaderen, afspraken maken enz.
We kregen een ICT-er want de computers deden hun intrede, later kregen we ook digitale borden ( waar wij jammer genoeg, soms met wat hulp van Peter, geen mooie tekeningen meer op konden
maken), nu zijn er tablets en heet de school niet meer De Wisselaar, maar “Kindcentrum de Wisselaar”, een prachtig nieuw gebouw waarvan ik hoop dat er net zoveel geleerd, gelachen en herinnerd zal worden als wat ik mee maakte, 41 jaar lang!
Het gaat jullie goed daar in en op De Wisselaar !!
Gegroet, Leonie (en Peter) Speetjens.
je kunt hieronder een reactie achterlaten
Marc van den Broek schreef:
februari 3, 2023 om 5:47 am
wow wat geweldig om dit nog eens te lezen van mijn 1e klas juf. Ik heb op de Wisselaar gezeten van 1981 tm 1986. En heeft een grote bijdrage geleverd aan de start van mijn leren in mijn jeugd. Daar ben ik nog steeds blij mee. Tja zo word er tegenwoordig geen les meer gegeven helaas.En juf Speetjens was de leukste en de liefste !…..