Ook goede nabuurschap in de Wisselaar

Vrijwilligerswerk in de Wisselaar (Breda) slaan aan

Origineel artikel trouw | Barend Mensen | 14-4-1976

De Burenhulp Wisselaar heeft wat minder aanvragen te verwerken gekregen dan in het voorgaande jaar. Dit wordt toegeschreven aan een verbeterd contact tussen de buurtbewoners, waardoor er meer spontaan hulp wordt geboden. De Burenhulp Wisselaar is een hulporganisatie in miniformaat. Met haar streven om in een stadswijk iets van het “goede nabuurschap” te brengen is zij echter een opmerkelijke verschijning.

Zij is een van de eerste reac­ties in Nederland op de veel gehoorde klacht dat de van­ zelfsprekendheid, waarmee op het platteland buren el­kaar helpen om minder ple­zierige situaties te overbrug­ gen, onbekend is in de grote stadswijken.

In die opeenho­pingen van mensen toont men doorgaans weinig inte­resse voor elkaar, kent en waardeert men elkaar daar­ door niet en weet men niets of nauwelijks iets van elkaars omstandigheden af. In een stad vol actieve mensen heerst soms een hulpbehoe­vendheid, die in een dorp niet voor mogelijk wordt gehou­den. Maar in zo’n kleine sa­ menleving  worden haperingen in iemands normale le­venspatroon dan ook veel eer­der opgemerkt en in een der­ gelijk geval komt de goede buur oruniddelijk in actie.

Bescheiden organisatie, veel ,,klanten”

De Wisselaar is een woonwijk in Breda-Noord. Een moderne wijk zoals er tegenwoordig dertien in een dozijn gaan. Een wijk als zovele ook, waar­ van de bewoners letterlijk en figuurlijk aan elkaar voorbij gaan. In die Wisselaar nu is uit een initiatief van de parochieraad een club van men­sen ontstaan, die zich er voor inspant kleine en grotere no­den te lenigen met als prijzen­ waardig nevendoel de mense­ lijke verhoudingen in de wijk te verbeteren.

Mevrouw J. Guerra, een van de dames bij wie in ontregelde omstandigheden verkeren­ de buurtbewoners hulp kun­nen aanvragen, ziet door de “burenhulp” dat nevendeel aanwijsbaar gediend. In feite moeten de activiteiten van de vijfentwintig dames en heren die als vrijwilligers die hulp daadwerkelijk verlenen, als voorbeeld dienen.

“Wij heb­ben”, zegt zij, het idee dat ons werk inderdaad het ge­wenste effect heeft en dat dus de mensen zelf elkaar meer gaan helpen. Aannemende dat de behoefte aan hulp, zo­ als wij die verlenen, minstens dezelfde blijft concluderen wij dat uit het iets teruglopen van de aanvragen van vorig jaar ten opzichte van het ge­middelde aantal per Jaar sinds wij eind 1972 met dit werk begonnen.”

De Burenhulp Wisselaar is een bescheiden organisatie. Zij Wil dat ook blijven. De hulpverlening gaat niet over de grenzen van de wijk heen (mevrouw Guerra: .,dan zou het eind voor ons zoek zijn”) maar gaat ook niet verder dan het terrein, waarop buren elkaar van dienst kunnen zijn. Blijkt dat men op de drempel van de beroepsmati­ge hulpverlening komt te staan dan trekt men zich  na zonodig de betrokkenen te hebben geadviseerd en even­tueel te hebben bemiddeld terug.

Mevrouw Guerra: .,De hulpverlening is zeer gevari­eerd. Zij kan bestaan uit het verzachten van huishoudelijk ongemak tengevolge van ziekte door bijvoorbeeld te koken of ander huishoudelijk werk te doen, het opvangen van kinderen en het doen van boodschappen. Er wordt ook op kinderen gepast, er wordt voor iemand, die dat nodig heeft, voor vervoer gezorgd, er wordt op ons eigen niveau bejaardenhulp geboden, er worden klusjes gedaan, er worden probleempjes opge­lost, kortom, zo gek kun Je het niet noemen of het komt wel een keer aan bod.

Over klan­dizie hebben we niet te kla­gen, maar met de vijfentwin­tig vrijwiligers , die zich soms voor iets speciaals hebben opgegeven, kunnen we het werk wel aan. Er wordt altijd wel een oplossing ge­vonden, ook in gevallen van langere duur. Over gebrek aan medewerking hebben we niet te klagen. Met name de huisartsen staan sympathiek tegenover dit werk, waarvan geprofiteerd kan worden zon­der dat men ergens lid van behoeft te worden. De hulpverlening  is bovendien kosteloos. Dat kan doordat niemand er iets aan verdient en we ook als organisatie vrij­ wel geen kosten maken. Het is en het blijft: burenhulp!”

Navolging

Aanvragen van buiten de wijk vallen dus buiten de ter­men. Daar is het vrijwilli­gerskorps niet op berekend. Mevrouw Guerra is er daarom met het bestuur erg blij over dat haar eigen organisatie ad­vies heeft kunnen geven aan bewoners van twee andere Bredase wijken, die soortge­lijke burenhulp in het leven willen roepen. In de gemeente Prinsenbeek heeft men het voorbeeld van de Wisselaar ook al op effectieve wijze gevolgd.